De derde week, mi ta papia un poko papiamentu - Reisverslag uit Willemstad, Curaçao van Donna Knijff - WaarBenJij.nu De derde week, mi ta papia un poko papiamentu - Reisverslag uit Willemstad, Curaçao van Donna Knijff - WaarBenJij.nu

De derde week, mi ta papia un poko papiamentu

Blijf op de hoogte en volg Donna

02 Maart 2014 | Curaçao, Willemstad

Mi ta papia un poko papiamentu! Het gaat in ieder geval de goede kant op, zo overhoren Jade en ik elkaar elke dag op stage.

Inmiddels zit ik al weer drie weken op het eiland, de tijd vliegt voorbij! De afgelopen weken is er weer zoveel gebeurt, te veel om te vertellen.

Vorige week vrijdag hebben wij onze eerste supervisie bijeenkomst gehad op de UNA (Universiteit). Onze supervisor is een Antilliaanse man met gouden ringen, kettingen, armbanden en een gouden tand, kortom: super gezellig! De weg naar de UNA is een ander verhaal: niet zo gezellig! De auto van onze stagebegeleider deed het in eerste instantie weer (na een kleine reparatie) maar na een aantal kilometer te hebben gereden slipte de koppeling door en stonden we stil voor het stoplicht. De auto ging met een slakkengang vooruit, op deze manier zijn we naar de UNA gereden, niet geheel veilig maar we konden geen kant op. Conclusie: de auto is niet meer. Inmiddels zijn we trotse eigenaren van een super leuk, lief, schattig, klein, nieuw autootje met AUTOMAAT. Over lui gesproken, van een automaat word je lui! De auto is ontzettend fijn, vrij nieuw en betrouwbaar. Het is een echte toeristen auto die in ieder geval niet uit elkaar valt. We werden verwelkomt met een kopje koffie en een praatje. Uiteindelijk konden we na drie uur babbelen met de auto richting stage vertrekken. We betalen nu wel iets meer huur per maand, maar onze auto is onze vriend anders komen we nergens :).

Gelukkig kunnen wij nu elke ochtend met de auto naar onze stage, al is er soms wel een discussie wie er gaat rijden, niet omdat we niet willen maar omdat we juist zo graag willen! Op stage begin ik steeds meer mijn draai te vinden. Ik ben hard Papiaments aan het oefenen zodat ik wat meer tegen de leerlingen kan gaan praten, dit werpt zijn vruchten af! De kinderen gaan je steeds meer vertrouwen en komen eerder naar je toe. Ik begin nu al een zwak te ontwikkelen voor de kinderen binnen de Blenchischool. Er is één autistische jongen die elke ochtend naar Jade en mij toe loopt om een hand, brasa (knuffel) en een kus te geven, hij is ontzettend lief. Verder heb ik bij de onderbouw voorgelezen in het Papiamentu, ik wist niet wat ik aan het lezen was maar het ging eigenlijk best goed. De kinderen moesten wel giechelen om mijn uitspraak haha.

Elke dag sta ik weer versteld van de aanpak die men binnen de school hanteert. Dit komt misschien mede doordat ik niet goed wist in hoeverre het speciaal onderwijs binnen Curaçao is ontwikkeld. Maar binnen mijn stage zijn de leerkrachten zo gestructureerd en warm. Ze geven de kinderen veel persoonlijke aandacht, werken met ontzettend veel pictogrammen en gebruiken beloningsschema's. Een van de mooiste momenten die ik de afgelopen heb meegemaakt binnen mijn stage is het vieren van Karnaval. Afgelopen vrijdag hebben we dit gedaan. Jade en ik hebben meegeholpen met de versiering, hotdogs gemaakt en foto's gemaakt. Het was mooi om te zien hoe alle kinderen van alle klassen en leeftijden een taak hadden, ze hielpen allemaal mee met de versiering van de lokalen en het plein. Je ziet dat de kinderen plezier hebben in hun taak en dat het ze ook weer een soort van rust geeft. De groepen waren verdeeld in verschillende kleuren. De onderbouw in: geel en groen. De bovenbouw in: Rood, paars en blauw. Het idee was dat iedere klas een presentatie moesten houden over hun thema, dit bestond uit een klein optreden of een zegje. Omdat deze dag anders verloopt dan de normale schooldagen merkte je dat sommige leerlingen hier moeite me hadden. De leerkrachten gaan hier ontzettend goed mee om, ik vond dit mooi om te zien. Tijdens de viering werd er ook gedanst. De muziek werd gezongen door de Tumba- koningin (zij zingt de Tumba, een kenmerkende muziekvorm van het eiland). Wat mij opviel was dat bijna alle leerlingen aan het dansen waren. De kleintjes maar ook de oudere leerlingen, zelfs een aantal autistische leerlingen deden mee. Tijdens dit spektakel heb ik een klein traantje weggepinkt. Op de een of andere manier voelde het allemaal heel puur en echt. Je zag dat alle leerlingen oprecht genoten en heel veel lol hadden. Ik vond het super mooi om te zien dat iedereen zo kind kan zijn en plezier kan hebben. Het heeft me doen denken dat deze kids met wat muziek super veel plezier kunnen hebben, dit was echt heel mooi om te zien! Verder gaan de leerkrachten ook heel goed om met het bieden van structuur op zo'n feestdag. Buiten het vieren van Karnaval hebben wij natuurlijk nog meer te doen. De komende weken gaan we observeren bij de onderbouw. We gaan inventariseren hoe vaak en wat voor gedrag er voorkomt binnen de klas, wat de aanleiding hiervoor kan zijn en hoe er mee om wordt gegaan. Ik heb er super veel zin in om hiermee aan de slag te gaan :).

Buiten stage om zijn we hard bezig om het eiland te verkennen. We al naar drie mooie stranden geweest (Grote knip, Port marie, Blue bay en Cas abao). Ik heb gelijk maar een snorkelset aangeschaft want het snorkelen hier is AMAZING! Ik heb op drie verschillende plekken gesnorkeld, normaal vind ik dit dood eng maar op de een of andere manier kan ik er nu heel erg van genieten en is de angst ook weg. Wel zijn er bepaalde vissen die continu achter je aan blijven zwemmen, zolang ze maar niet aan mijn tenen knabbelen vind ik het prima. Ik heb onwijs veel gezien onder water, ik heb zelfs twee waterslangen gezien en een soort van rog. Verder moet je je blijven smeren, smeren, smeren en nog eens smeren want de zon is erg fel!

Ohja iets grappigs: twee dagen gelden ben ik me rot geschrokken. In mijn slaapkamer heb ik een raam, zonder glas maar wel met een hor ervoor. Je hoort dus alles! Die nacht probeerde ik te slapen totdat ik iets (groots) vanuit een boom, die naast mijn raam staat, hoorde vallen. Ik kreeg gelijk een smsje van Jade met: wat was dat? Het geluid was zo hard dat Jade het in haar kamer ernaast ook hoorde. Ik heb haar gelijk gsmst: .. kom is. Uiteindelijk zijn we gaan brainstormen wat het had kunnen zijn. Het leek er namelijk op dat het echt in mijn kamer gebeurde. Het klonk alsof er een man uit de boom viel. Ik ben gaan googlen en kwam dit tegen: Leguanen laten zich van grote hoogte naar beneden vallen om te ontsnappen aan gevaar. Ik hoop dus maar dat het een leguaan was die ongeveer 5 meter naar beneden is gevallen hahaha, best grappig!

Verder zijn we erachter gekomen dat we in de buurt veel tentjes hebben waar we eten af kunnen halen. Zo hebben we al een keer Indonesisch gegeten en Surinaams. Verder kun je hier om de hoek echt Colombiaans eten afhalen, erg leuk en handig en het kost geen drol (ongeveer 4 euro). Waar je wel rekening mee moet houden is dat 9 van de 10 keer gerechten op zijn.

Op het eiland is er echt genoeg te doen. Elke avond is er wel een (strand) feestje ergens. Woensdag zijn we naar Cabana beach geweest, hier speelde een bandje, dit was erg leuk en gezellig. Je ziet ook continu bekende mensen rondlopen. Afgelopen vrijdag zijn we naar een fullmoon feestje geweest, het was een klein festivalletje op het strand. Er liepen veel locals maar ook super veel toeristen. Tot nu toe gaan we met de auto hiernaar toe. Het is gemiddeld 20 minuten rijden, dit is goed te doen. We zijn er achter gekomen dat we tijdens het rijden in het donker goed op moeten letten voor zwerfhonden, deze lopen, liggen of staan namelijk vaak op de weg! Ook hebben we al twee regenbuien meegemaakt, deze duren gemiddeld 10 minuten en dan zijn ze over en schijnt de zon weer.

Tot slot begin ik steeds meer te wennen aan de warmte, het wachten en de mieren haha. Vorige week liepen de mieren zelfs uit mijn laptop, BAH! Ik ben een half uur bezig geweest om mijn laptop binnenstebuiten te keren. Verder hebben we een nieuwe koelkast gekregen, met vriezer. En zijn de sloten op het raam gemaakt. Nu moeten we nog wennen aan onze twee kookpitjes. Mijn geduld wordt flink op de proef gesteld omdat deze kookpitjes heel langzaam warm worden (lees: water koken duurt drie kwartier). Het gaat ons gelukkig steeds beter af en ik raak steeds meer gewend!

Lieve mensen ik duik mijn bed in met de hoop dat er geen leguanen meer uit de boom vallen haha.

Te otro bia!

x

  • 03 Maart 2014 - 10:57

    Mandy:

    haha jij maakt wat mee zeg.. Wel super leuk allemaal zeg! En knap van de taal joh. Ik dacht dat ik telkens een mailtje kreeg als je iets nieuws erop gezet had maar had niets ontvangen.. Nou dan moet ik maar zelf elke keer kijken;) Geniet ervan en veel plezier xx

  • 05 Maart 2014 - 11:13

    Nettie:

    O wat geweldig om te lezen, Kaylin en ik hebben genoten van je verhaal.
    Dikke kus van ons xx

  • 16 Maart 2014 - 08:44

    Marleen:

    Hè don ik heb je verhalen gelezen, lachen zeg!! Leuk om te lezen. Have fun en ik hou je berichtjes im de gaten. XXX

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Donna

Het komend half jaar ben ik te vinden op Curaçao. Vanuit mijn opleiding Pedagogiek ga ik het komend half jaar stage lopen in het speciaal onderwijs (De Blenchischool), deze school ligt in de wijk Otrabanda. Het is een kleine school met 60 leerlingen waarvan het merendeel een autistische stoornis heeft en/of ADHD. Wij, als stagiaires, krijgen de taak om één op één begeleiding te gaan geven, gedragsprotocollen op te zetten en workshops te geven. Via deze pagina wil ik jullie op de hoogte houden van mijn stage, ik wil mijn verhalen met jullie kunnen delen :). Whoohooo ik heb er enorm veel zin in!

Actief sinds 09 Feb. 2014
Verslag gelezen: 423
Totaal aantal bezoekers 7414

Voorgaande reizen:

09 Februari 2014 - 31 December 2014

Mijn eerste reis

09 Februari 2014 - 31 December 2014

Mijn eerste reis

Landen bezocht: